VOELT BETER
Gespannen, de spieren in mijn rug, schouders en nek. Mijn kaken strak op elkaar, mijn ogen groot en heen en weer schietend. Mijn ademhaling hoog, druk op mijn borst, mijn hart gaat tekeer. Onrust. Ik voel me eenzaam, ik voel walging, ik voel me verdrietig, ik voel pijn. Al deze lichaamssignalen herkende ik eerder niet, ik nam ze niet bewust waar. Nu ik door opleidingen, coaching en therapie meer en meer in contact ben met mijn lijf merk ik ze wél op, in grote mate zelfs.
Op de momenten dat ik zoveel voel zou ik soms nog steeds willen dat ik me er van af kon sluiten. Al die nare, vervelende gewaarwordingen gewoon negeren of ontkennen. Want het niet voelen of ver weg zijn van mijn eigen lijf lijkt op dat soort momenten namelijk een zeer prettige optie. En ik ken die optie. Eerder probeerde ik gewoon van dat vervelende gevoel af te komen door allerlei dingen te doen. Afleiding. Volle bak, in m’n eentje. Ik dacht op die momenten echt dat ik goed bezig was: zo kon ik gewoon dóór. In werkelijkheid was ik alleen maar strategieën aan het bedenken om mijn gevoelens te onderdrukken, om ze opzij te zetten en kwam ik steeds verder van mezelf af te staan.
Misschien herken je wat ik schrijf en realiseer je je dat jouw lichaam jou ook duidelijke signalen geeft. En dat jij er alles aan doet om daar zo snel mogelijk vanaf te komen. Misschien heb jij ook rituelen en maniertjes bedacht om maar niet te voelen, om te onderdrukken. Maar ja… Zoals dat gaat met groei en ontwikkeling: als je eenmaal dingen weet kun je niet meer doen alsof je ze níet weet.
Dus ontkennen, verdoven of terug naar die schijnveiligheid behoren niet langer niet tot de mogelijkheden. In ieder geval niet de mijne.
Dus nu voel ik het. En ik vind het soms nog steeds naar, maar ik zorg voor mezelf.
Ik deal met die gevoelens door te doen wat goed voor me is. Warmte; letterlijk door middel van een kruik, een warme douche of een kop thee. Rustig ademhalen, heel bewust. Voelen dat ik ademhaal, voelen dat ik zit op de bank of op een stoel. En ook door gewone dagelijkse dingen te doen: de was opvouwen, de vaatwasser inruimen, planten water geven.. Zolang ik het maar bewust doe en vooral: in een laag tempo. Of door te sporten; zwemmen werkt voor mij goed. En contact. Een knuffel. Warmte van iemand die ik vertrouw. Niet alles in mijn eentje willen fixen, maar juist samen.
DAT. Voelt echt veel beter.