VIER

Er zijn al drie instellingen betrokken. Ze gebruikt medicatie. En ze voelt zich slecht, heel slecht. Een opsomming die me raakt. Tijdens onze kennismaking vertelt ze over zichzelf en haar situatie. Ze wil graag wekelijkse begeleiding, ze wil zich richten op haar toekomst en op haar mogelijkheden. Ze heeft goed voor ogen wat ze wil bereiken met de coaching bij ons en juist daarom ga ik met haar aan de slag. Als vierde betrokkene.

We zoeken contact met de andere instellingen en er volgen een aantal gesprekken. Zij vertelt waarom ze ook begeleiding bij ons wil en ik leg uit hoe dat eruit gaat zien. Alle partijen reageren hier positief op. Hiervoor hebben de andere betrokkenen nog helemaal niet met elkaar gecommuniceerd…

Tijdens onze tweede afspraak brainstormen zij en ik over het leven dat ze graag ze wil leiden, we bouwen aan een toekomstperspectief. Al snel wordt inzichtelijk wat ervoor nodig is om dat te bereiken.

De eerste stap die ze wil zetten is het afbouwen van haar medicatie. Ze weet eigenlijk niet precies waarom die zijn voorgeschreven én ze ervaart een negatief effect van de medicatie. Er volgt een afspraak met de instelling die hierin met haar meekijkt. Binnen vier weken is haar medicatie volledig afgebouwd. Langzaam aan kan ze haar gevoelens en emoties weer ervaren, kan ze weer voelen.

Dat is stap twee: haar terug in contact brengen met haar lijf, emoties, gevoelens en haar eigen impulsen om zo haar leiderschap te versterken. Door middel van fysieke oefeningen, beweging en aanraking kan ze stap voor stap weer waarnemen wat er in haar lijf gebeurt, wat haar lijf haar te vertellen heeft. De blik in haar ogen op de dag dat ze me vertelt dat ze weer kan voelen of ze blij of verdrietig is, dat ze kan voelen of iets een ja of echt een nee is, dat ze voelt dat ze energie heeft of dat ze moe is en haar lijf zwaar aanvoelt.. Ze straalt. “Ik beschrijf mezelf altijd als gevoelig, alleen was ik ongevoelig geworden voor mezelf en dat komt nu weer terug”.

Onze sessies zijn een combinatie van goede gesprekken, lachen, social talk, intense oefeningen en wandelingetjes in de buitenlucht. Er is een combinatie van geest én lichaam. Een combinatie van het versterken van haar kracht, haar gezonde deel én er is aandacht voor de pijn van de gebeurtenissen die er ook zijn geweest.

De derde stap is dat ze keuzes gaat maken die goed zijn voor haar zonder daarbij rekening te houden met verwachtingen en oordelen van anderen. Ze wil hardop uitspreken dat ze stopt met haar traject bij de andere instellingen, ze wil afscheid nemen van een aantal vrienden waar ze zich niet goed bij voelt, ze wil ander werk en dus ontslag nemen bij haar huidige werkgever. Toen ze begon aan het traject wist ze het niet meer. Ze wist niet wat ze wilde, wat ze niet wilde, ze had geen idee meer… Gaande weg werd voor haar duidelijk hoe en wat ze wil.

Stap vier? Dat naar buiten brengen. Door middel van oefeningen versterken we haar eigen kracht zodat ze zich zeker genoeg voelt om haar keuzes te communiceren. Elke week vieren we de stappen die ze zet, de beslissingen die ze intern neemt en naar buiten brengt.

We zijn vier maanden verder. En daar zit ze tegenover mij in de stoel. Ik vraag haar: “Wat wil je nog bereiken?”
Ze glimlacht en haar ogen twinkelen: “Ik weet het niet”. Op dit moment heb ik me verheugd. Ze heeft bereikt waarvoor ze kwam.