skip to Main Content
De Uitspraak

De uitspraak

Er zijn dagen dat een cliënt de hele dag in mijn gedachten is, in mijn systeem zit. Afgelopen week had ik zo’n dag. Een dag waarop alles wat we de afgelopen twee jaar hebben gedaan en beleefd samenkwam. Een belangrijke, heftige dag, met wisselende emoties. Die dag had zij een belangrijke afspraak staan. Een afspraak waar ze zélf heen ging met mensen die haar steunen. Deze keer ging ik niet mee. Natuurlijk hield het mij wel bezig.

Die ochtend ben ik thuis. Even rustig aan, op de bank met een kop thee. Op de achtergrond muziek en ondertussen wat telefoontjes, appjes en emails beantwoorden.

Ik voel onrust. Ik weet precies wanneer de afspraak start. Ik probeer me met andere dingen bezig te houden maar dat gaat niet. Ze blijft op de voorgrond. In gedachten ben ik bij haar en steun ik haar. Elke keer als het scherm van mijn telefoon oplicht check ik of zij het is. Na een uurtje zie ik berichtjes van haar verschijnen: er is daar nog van alles gaande maar voor haar is er nu even een korte onderbreking. We bellen meteen. Ze praat me kort bij en al snel gaat het gesprek over andere dingen, maken we grapjes, lacht ze even en verstrijkt de tijd. “Oh ik moet weer gaan”. We hangen snel op.

Ik denk terug aan de afgelopen twee jaar. Aan alles wat zij heeft beleefd, doorgemaakt, waar ze volhardend in is geweest, haar krachtige stappen, emotionele momenten, teleurstellingen, pijn en verdriet. Ongelooflijk wat een veerkracht, doorzettingsvermogen en enorme daadkracht zij heeft. Bewonderenswaardig hoe zij er nu voor staat ondanks haar situatie. Dat belooft nog wat voor haar verdere leven. Als haar leven in rustiger vaarwater komt en zij haar leven leeft met deze kracht.. Wat een potentie.

Mijn beeldscherm licht weer op. Ik bel haar meteen. Het zit erop. De kogel is door de kerk. Er is duidelijkheid. Zij is gehoord, gezien en begrepen.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top