DE HAAT MAAKT RUIMTE VOOR DE LIEFDE

In kleermakerszit zit ik op de grond. Mijn ogen gesloten. Mijn ademhaling iets sneller dan normaal. Ik hoor muziek op de achtergrond en voel de aanwezigheid van de andere mensen om me heen. Ik weet het dan nog niet, maar deze oefening gaat veel teweeg brengen.

Ik hoor de trainer zeggen: “Maak contact met je verlangen”. Ik weet meteen wat dat is. Mijn verlangen op dat moment is dat ik kan houden van mijn eigen lijf. Dat ik mij er vrij in voel en dat het voelt als van mij. De spanning in mijn lijf neemt meteen toe. Want waarschijnlijk komt er een vervolgvraag of een opdracht. Waar er eerst vooral stilte was in mijn hoofd zijn er nu allerlei gedachten. “Geef vorm aan je verlangen”, hoor ik in de verte. Mijn adem stokt, mijn hart begint sneller te kloppen. Hoe kan ik dit lijf liefhebben? is wat ik denk.

Ik voel een lichte paniek opkomen. Ik weet hoe ik bij mijn lijf vandaan moet blijven, ik weet hoe ik me af moet splitsen, ik weet hoe ik weg kan blijven van de gevoelens en emoties die erin opgeslagen liggen, ik weet hoe ik het kan haten om alles wat ermee is gebeurd.

De muziek klinkt nog steeds. Om mij heen hoor ik mensen bewegen. Ik wil hier zitten, met mijn ogen dicht. Langzaam wieg ik heen en weer. “Geef je verlangen vorm”. Als een soort echo hoor ik het in mijn hoofd. De paniek begint weg te ebben. Ik voel mijn neiging om te bewegen en laat los. Ik ga staan en de bewegingen worden soepeler, groter en mijn handen raken mijn eigen lijf aan. Het lukt me om adem te halen, steeds dieper. De gedachten verdwijnen naar de achtergrond. Ik voel de bewegingen, ik voel mijn lijf, ik voel de gevoelens, de emoties, ik voel de energie.

Ik voel iets wat ik heel lang niet heb gevoeld. Mijn hart stroomt over, van liefde, voor mijn lijf.

Ik denk er elke dag aan terug, aan deze ervaring tijdens een 3-daagse training. De dans met het lijf waar ik langzaamaan weer van kan houden, waar ik me steeds vrijer in voel. En natuurlijk, dans ik.

Met liefs,

Lisanne